Wiersz, już nie jedyny, ale mnie się podoba. Zdaje się, że tylko mnie. Trudno.

Rozmawiałem ze swoim dobrym znajomym. Nie nazywam go przyjacielem, bo sobie tego nie życzy. To za dużo. Rezerwuje to sobie na coś wyjątkowego. Trudno.

Złożył mi życzenia z okazji "prawdziwego święta narodowego". 4 czerwca.

Nie będę mówił którego 4-tego czerwca. Jeśli "święto", to wiadomo, którego.

On się cieszy. Dobre i to. Znam takich, co się martwią. Nie z powodu straconych szans później, tylko z powodu radości wówczas i straconych dobrych, starych czasów.

JA o tych czasach myślę Herbertem. Może nie miałem takiego smaku, jak Wieszcz, ale też chwilami smak mi coś podpowiadał.

Rozumiem ten wiersz, bez analiz literackich. Bezpośrednio. Całym sobą.

To wiersz genialny i wieczny? Aaaa, do tego pewnie będą potrzebne jakieś analizy. Za stolat. 

Napisany, kiedy wydawało się, że te czasy przeminą, jak smrodliwy, trujący tuman i będzie go można traktować, jak szum północnego, polskiego wiatru w szczelinach ruin twierdz Jury Krakowsko - Częstochowskiej.

Herbert stał się cichym, pokornym poetą nad-epokowym. 

Zgodnie z obietnicą, ze "cisi posiądą ziemię".

Ale co my z tego mamy?

Ano mamy świadomość życia prawdziwego w czasie takim, jak inne z naszej historii.

Nie mamy czego zazdrościć przodkom.

Mamy szansę zrobić coś, żeby nasi potomkowie nam zazdrościli...

Bo jednocześnie dzisiaj czasy są inne, niż wówczas. Jedyne w swoim rodzaju.

Zanim znajdzie się nowy Herbert i to opisze, ja napisałem medytację o Smaku pana Cogito.

Najpierw Mistrz:

Kto wie gdyby nas lepiej i piękniej kuszono
słano kobiety różowe płaskie jak opłatek
lub fantastyczne twory z obrazów Hieronima Boscha
lecz piekło w tym czasie było jak
mokry dół zaułek morderców barak
nazwany pałacem sprawiedliwości
samogonny Mefisto w leninowskiej kurtce
posyłał w teren wnuczęta Aurory
chłopców o twarzach ziemniaczanych
bardzo brzydkie dziewczyny o czerwonych rękach

No właśnie. Znów będziemy narzekać, że On miał łatwiej? 

Nie. My mamy inne wyzwania.

Dzisiaj lepiej kuszą. A my mamy to wiedzieć. Nie żyć złudzeniami. Ciągle pamiętać, że pan Cogito nie lubi życia na niby. Coraz trudniej to zobaczyć, bo prosty smak może nie wystarczyć.

To teraz, z całą nieśmiałością na jaką mnie stać. I z całym oburzającym tupetem, którego nie mogę się wyzbyć, .... ja.

Pan Cogito musi uzupełnić smak o coś innego...

Janczarzy dyskretniej i powściągliwiej dozorują.

Dziewczyny mają kremy do rąk i face - lifting.

Chłopcy chodzą na siłownię.

Albo do pubu. 

Piwo tej marki wiesz...

Cool!

Nie krzyczą, tylko 

się uśmiechają z pewną, 

ledwie wyczuwalną wyższością

drapiąc się dyskretnie w miejsce, 

gdzie kiedyś było sumienie.

Kłamstwo nazywa się jakoś bardziej wytwornie: 

"Odpowiedzialny stosunek 

do oświadczenia osoby godnej zaufania".

Prawda nosi czapkę 

niestosowności, wygląda, 

jak naburmuszona, brzydka 

panna bez posagu

Racjonalność polega na 

niezadawaniu głupich pytań,

Mądrość.... a ... to sprawa etapu,

którego dzisiaj mamy?

Pomniki są niewskazane, to

wyraz zbyt dobrego samopoczucia i

marnotrawienia lokalizacji na już 

gotowe projekty apartamentowców

Kwiaty zaśmiecają ulice,

Znicze je zadymiają

dymem dusznym od treści

które nikomu nie służą

Żałoba i żałobna twórczość 

to strata cennego czasu,

który jak wiadomo jest pieniądzem

Nie mówiąc o tym, że na pewno nie wyraża uczuć

tylko jest żerowaniem na mroku

Zupełnie niezrozumiała jest ta zapiekłość

Bądźmy pogodni i otwarci,

Zobacz, jak żyją Anglicy, Niemcy, Francuzi

Bądź, jak oni, jak gwiazda,

a propos, może masz talent?

Spróbuj!

Tylko nie nudź...