O sposobach głoszenia prawdy w starciu z Przeciwnikiem

a właściwie o czymś całkiem innym...


Wojciech Cejrowski głosi potrzebę zaostrzenia walki z Przeciwnikiem słowami:


"Dyskurs musi się zaostrzyć. Przecież my chcemy zrobić rewolucję".


Adam Leśnodorski na Frondzie odpowiada:
" ...nie należy dawać się prowokować. Do obserwatorów należy trafiać jedynie z rozsądnymi, bieżącymi komentarzami."


Ta wymiana zdań to nie drobny spór "w rodzinie" o sposób działania i styl wypowiedzi..
Stanowi, moim skromnym zdaniem, fundamentalne pęknięcie po stronie zwolenników Dobra, Prawdy i Piękna.
Po stronie odpowiedzialności i sumienia, mądrości i miłości.


Może przyjdzie jeszcze czas na rozwinięcie tego wątku, który jest zresztą właśnie dyskutowany pod różnymi postaciami na wszystkich możliwych forach. I na zanudzanie złapanego za guzik przygodnego czytelnika rozważaniami nad wyższością  Świąt...


Na razie chcę sprawdzić tylko, jak się sprawdzi taki krótki wywód:


Jestem po stronie obydwu panów, bo obydwaj patrzą w tę samą stronę, ramię w ramię. I oglądają tę sama rzecz, każdy pod innym kątem.


Dyskurs musi się zaostrzyć. 


Ale nie w rozumieniu, że mamy głośniej i bardziej brutalnie wyzywać Przeciwnika od najgorszych. 


Powinien ostro oddzielać dobro od zła, prawdę od fałszu, miłość od taniego sentymentalizmu itd. ..


Pamiętajmy o jednym: To - co i jak mówimy - nie jest kamieniem rzuconym w pierś Przeciwnika. 


Jest audycją nadawaną na cały świat. I słuchaną nie tylko przez "kibiców" (ale mu dowalił!!!) 


Jest słuchaną przez "maluczkich", którzy nie bardzo wiedzą, o co chodzi. 




A o nich walczymy przede wszystkim. Bo nas ciągle jakoś mało. A może nawet coraz mniej?
Bo niektórzy zamiast rosnąć, karleją a inni odchodzą smutni?


Dzisiejsze życie publiczne jest w szczególny sposób igrzyskami 

• prawdy/kłamstwa, 
• dobra/ pomieszania zła i dobra, 
• przyzwoitości i sumienia/hucpy i braku odpowiedzialności

Jesteśmy obserwowani. 
Gorszymy lub budujemy poczucie szlachetności, mądrości i powściągliwości.


To jest prawdziwa alternatywa. 


Bo w "zaostrzeniu dyskursu" (nie wiem, czy w rozumieniu Cejrowskiego, ale się trochę obawiam) i tak Przeciwnika nie prześcigniemy.


A "sytuacji rewolucyjnej" - nie dostrzegam, nawet w najbardziej metaforycznym sensie.


Natomiast mamy wielkie rezerwy w: mądrości, szlachetności, powściągliwości, umiłowaniu prawdy.


I nasza przewaga na tym polu nad Przeciwnikiem jest dla maluczkich "jakby" mało widoczna.


Jak ją powiększyć?
Odpowiedź jest trywialnie prosta. 


I jednocześnie, jak to właśnie wynika z pewnych odbywających się powyborczych dyskusji, niewiarygodnie trudna.


Dobra modlitwa. O brakujące nam cnoty. I ich praktykowanie.


A może nawet "meta-modlitwa" do Ducha Świętego? O dar Dobrej Modlitwy?
O rozeznanie, O CO POWINNIŚMY SIĘ MODLIĆ?
O właściwe INTENCJE tej "powszechnej modlitwy ludu"?
Nie o wojnę, ale o odmianę serc?


I to jest odpowiedź w sprawie "strategii". OK. 
Ale i w zakresie najprostszej, najbardziej podstawowej "taktyki". Praktyki dnia codziennego. Nie w sztabach strategów, ale w każdym domu "naszego stronnictwa". Które nie ma nic wspólnego z jakąkolwiek partią, nawet najbardziej skrzywdzoną i pomniejszoną.


Tak, panowie stratedzy! 



Tu i teraz! 


Nie, za trzysta lat, kiedy "cesarz się nawróci" i będzie nas powoływał na ministrów.
Notabene, czy ktoś w ogóle jest w stanie dzisiaj wyśledzić, kto był ministrem od czegokolwiek, w czasach Św. Augustyna? Albo Św.Tomasza Akwinaty?!



Bez urazy, Ja się nie kłócę. Ja tylko "wyostrzam" na swój sposób. :)
Przyjaciele, patrzymy w tę samą stronę, ramię w ramię, pamiętacie? CS Lewis.


Nikogo nie pouczam. Nikogo nie namawiam do zmiany poglądów. Ani do "lepszego wyboru".
Nikomu nie chcę gasić ducha do działania, do jakiego czuje się powołany.


Tak sobie rozważam. Utopijnie.


I pamiętam, że "ktoś" może słucha trochę uważniej: 


                - Co ten facet wygaduje???
                - Zwariował? 


No i?


To jest początek odmiany serca.


Braterskie uściski. 
Wasz Kris