Bajka o Królowej Śniegu (wg Andersena)

felieton filozoficzny, a nie, broń Boże,  polityczny

Kronika Smuty

Zacznijmy od przypomnienia. 

Zgoda na Kłamstwo Katyńskie została udzielona w połowie XX wieku przez Zachodnią Cywilizację W Trakcie Upadku. 

W imię jedynego boga, którego ona dzisiaj czci:  boga Świętego Spokoju. Właśnie TO KŁAMSTWO ufundowało PRL, formę zniewolenia Polaków przez Sowiety.Kto spostrzegawczy - mógł to jasno zobaczyć na filmie "Katyń" Wajdy. I mimo całego mojego dystansu do tego twórcy - pieszczocha muz, mód i ministerstw kultury wszystkich ustrojów, nie waham się mu to oddać. Ostateczny upadek Kłamstwa Katyńskiego nastąpił dopiero razem z upadkiem tej formy zniewolenia. 

Po ludzku sądząc, cudem. Bez jednego wystrzału. Samym słowem Pierwszego Białego Olbrzyma i Ostatniego Starego Kowboja.

Rozpoczęła się Smuta BIZ - Bandyckiego Imperium Zła -. Już się skończyła? Bo BIZ przetrwał. Mamy BIZ na bis.

Film „Śmierć Prezydenta” wyprodukowany przez światową markę medialną (cara stać!) próbuje utrwalać Kłamstwo Smoleńskie w imię tego samego, a jakże, bożka. 

Na tym kłamstwie fundowany jest kolejny opancerzony zamek na piasku - nowy twór państwowy – Pe–eR-eL - Polska Republika Lemingów -  nowy "udoskonalony przyrząd" - do zniewalania Polaków.

To koniec? – Pariadok?

Koniec Smuty?
Pewien kagebista, robiący po swojemu porządki po zapijaczonym, nawróconym na demokrację komuchu chce już skończyć Smutę i odetchnąć w honorowej loży na Zimowej Olimpiadzie. Zimowej. Czy to nie jakiś znak? Jak przypomnienie baśni Andersena, Królowa Śniegu? Tylko kto tu będzie Kajem a kto Gerdą?
I czy Gerdzie się uda?

A co?! Ma się udać Królowej Śniegu???

Niedoczekanie.

Tyle już razy obce potęgi ogłaszały, że porządek panuje w Warszawie i tyle razy się okazywało, że polska dusza jest nieśmiertelna. Nawet, jak jej wpadnie coś do oka. Bo potem jednak wypadało. Dotąd - zawsze.

Nadzieja pochodzi od źródła innego, niż rachuby polityczne.

Dlatego - bez mało przekonujących analiz politologicznych, niby wróżenia z fusów. Naukowe? Moowa. Tak, jak są naukowe prognozy pogody z wyprzedzeniem miesięcznym. Prawdopodobieństwo? 50/50. Naukowo potwierdzone. Są i takie, proszę sobie doczytać.

Medytacja o pewnym bon mot - 'cie

Ja nie prognozuję. Ja medytuję. To pewniejsze.

Pewien inżynier dusz, uważający się za filozofa, ekonomistę i w ogóle, mędrca, na literę „m” (ja tego piekielnego nazwiska nie wymienię), wygłosił taki bon mot –

wszystko, co stałe, wyparowuje

Druga część tego bon motu nie jest już tak błyskotliwa, a dzisiaj wręcz brzmi banalnie. Świętość i profanacja? To dopiero nuda.  

Ale to parowanie stałego – dalej ma w sobie coś, prawda? Wtedy nawet inżynierowie dusz musieli trzymać poziom.

To był dziewiętnasty wiek, świat wyglądał jeszcze tak spokojnie…

Wojny bez karabinu maszynowego, atak w pozycji wyprostowanej, honor i odwaga.

Stałe, odwieczne, nudne. Tym oddychano. Nie doceniano. Znużenie odwiecznym, wygodnym spokojem. No tak. Nie było telewizji i programu „Mam talent, jestem tego warta”. Co za nuda. Można wyć… Najlepiej by to … odparować. Pojawiła się nieuchronnie diabelska pokusa zrobienia super-demolki. Trzeba to zrozumieć.

Teraz demolkę można zrobić, nie zdejmując szlafroka. Albo w windzie, ze smartfona. Łatwizna.

Wówczas - to było coś. Taki wynalazek! Trzeba było wielkiego … braku wyobraźni uczniów Czarnoksiężnika, Księcia Ciemności, nie zdających sobie sprawy, jakie moce piekielne uruchamiają, odparowując to, co stałe. A wiek dwudziesty wynalazł nawet technologię odparowywania stałego i teraz jego następca ma z nią problem. Trzyma tego straszliwego dżina w słoiku. Pilnuje, by się gdzieś nie pojawił, gdzie go nie posiano. Strach pomyśleć, co będzie, kiedy dżin, w końcu, rozzłoszczony długim uwięzieniem, przemieni się z dymu w stałe, gotowe do odparowywania…

Odparowywanie błota i materializacja polskości

Zgodzę się na to, żeby znienawidzony przeze mnie filozof na „m” miał coś z mędrca i jego bon mot był prawdziwy. 

Pod warunkiem, że stanie się tak, iż odparuje polskie błoto tchórzostwa, podłości, zdrady i zakłamania. 

I światowe bagno zatrutego spokoju i brudnych geszeftów „przyzwoitych” z „bandytami”. Czy to możliwe?

Możliwe. Ale za jakiś czas i na jakiś czas. Raju na ziemi nie będzie. To wiemy skądinąd.

A co ma wspólnego diabelska sztuczka z odparowaniem stałego - z polskością?

A no ma, tyle, ile jest warte inne dokończenie bon motu. Konkurencyjne do oryginału.

Najsilniejsze, najgroźniejsze i nieprzemijające jest to, co duchowe                                                                                                                                            

Na przykład polska dusza. Polski Duch. To co u Polaków zawsze fascynowało cudzoziemców.

Umiłowanie wolności, sprawiające, że trzeba się było nią dzielić, żeby mieć jej więcej.

Wierność Bogu i Ojczyźnie, trwanie przy Honorze. Uparta nadzieja, że silniejszy nie musi wygrać.

Miłość Ojczyzny, która łomocze w piersi nieustającym biciem serca.

Zarzut herezji do polskiego Mesjanizmu jest chybiony. Można oczywiście mu zarzucać, że to postawa nieefektywna, ale nie – że niesłuszna. Słuszne i ewangeliczne jest łaknienie prawdy i sprawiedliwości. I gotowość do ponoszenia ofiary w imię tych ulotnych a trwalszych od stali, niezwyciężonych idei.

Co do mnie, uważam, że nadzieja na odrodzenia Polskiego Ducha pochodzi od polskiej przekory, żywotności nowych pokoleń, nawet, jeśli teraz mniej licznych i … nudy organizowanych Polakom wesołych, bezmyślnych zabaw. Polak, jak głodny, to zły - mówią.

Niedokładnie. Polak znużony zabawianiem, zaczyna przekornie poważnieć, gwałtownie mądrzeć i widzieć ostrzej.

A Pan Bóg lubi Polaków. Może mu czasem narobią obciachu, ale tak uroczo, przekornie  się do niego przyznają, że im wiele wybacza.

Sursum corda!